In de vorige Klep schreef Onzen Broer over de scheefgroei tussen dienstverlening en maak-industrie. Is dit inderdaad het zoveelste probleem bovenop de wooncrisis de asielcrisis en de klimaatcrisis? Mijn eerste conclusie Is dat het eigenlijk niet mogelijk is om een strikt zwart-wit onderscheid tussen beide te maken. Geen enkele dienstverlening kan zonder een deel uit de maakindustrie. De poetsvrouw gebruikt immers een stofzuiger en emmers uit de maakindustrie. De schoolmeester gebruikt een klaslokaal en de cabaretier kan zijn grappen niet te gelde maken zonder podium in een schouwburg. Het betalen met een tikkie vergt een energie-slurpend datacentrum. Toch heeft Onzen Broer gelijk door te stellen dat er een verschuiving optreedt. Eén van de oorzaken is dat de maakindustrie steeds meer berust op slimme machines. Daardoor is die veel minder arbeidsintensief. Gisteren zag ik dat één boer op een tractor met een machine in een half uurtje een heel veld met gemaaid gras tot een paar balen... Lees meer

De vakanties zijn voorbij, dus we kunnen met frisse moed een ingewikkeld thema aansnijden. In de kern komt het erop neer dat we gewend zijn in een productiemaatschappij onze kost te verdienen. We werken in bedrijven die van alles en nog wat produceren, wat dan op de (buitenlandse) markt verkocht wordt. Daar leven we als maatschappij van. Voorbeelden in Horssen zijn bv. de verschillende bouwbedrijven, de varkenshouderijen en fruittelers. Dat maken van tastbare producten neemt af en meer en meer zien we een verschuiving naar maatschappelijke dienstverlening. We adviseren en helpen elkaar. In ons dorp kun je hierbij denken aan de basisschool (met kinderopvang), de zorgboerderij en onze nieuwe loot: zorgcentrum Fidesta, tegenover het Dorpshuis. Dit gemeenschapshuis is trouwens dienstverlener bij uitstek. De laatste eeuw is de productie sector gekrompen en de dienstensector evenredig daaraan gegroeid. Kunnen wij ongebreideld blijven uitbreiden in de richting van de dienstenmaatschappij? Is daar een grens... Lees meer

Terwijl in de 2e kamer diverse leden van de nieuwe regering onder vuur lagen vanwege eerdere uitspraken over “omvolking”, kregen op 12 juni zo’n 16 nieuwe bewoners, sommige alleen, anderen met partner, de sleutel voor hun nieuwe woning aan het Laagveld in Horssen. Geen omvolking want het merendeel komt geheel volgens plan uit Horssen. Hoewel het geen ruime villa’s zijn, waren ze er allemaal toch erg blij mee. Voor de jonge starters die nog niet zo veel meuk om zich heen hebben verzameld, zijn ze voorlopig groot genoeg en een student zou er een moord voor doen. Als de starters zich over tien jaar omgevormd hebben tot gezinnetjes, zijn er hopelijk wel weer andere woningen beschikbaar, want intussen wordt er in Horssen weer volop gebouwd. Toch was er bij een enkele ouder bezorgdheid. “Waar zitten de omvormers?” werd mij gevraagd, alsof ik dat als energie- en klimaatactivist zou moeten weten. Maar ik accepteerde de zware verantwoordelijkheid om duidelijkheid te scheppen en ging in... Lees meer