Wat waren we gelukkig toen begin maart een smoorverliefd stel onze open kapschuur uitloos om iets moois te beginnen. Een eenvoudig appartement met voor- en achterkamer en losse vloerbedekking van zaagsel. Ze kroelden wat af (1) in de eerste prille fase en uiteindelijk deden ze het met elkaar onder het motto ‘ekkes is ook lekker’ meerdere keren per dag gedurende een halve minuut. (1) (2) Op 15 maart zagen we via onze spycam het eerste ei. De vrouw bleef daarna thuis broeden en manlief droeg volop muizen aan. Na elke overdracht (2) deed hij vlug z’n ding (3) en ging weer. Zodra hij weg is gaat dan de muis in één hap slik weg naar binnen. Ruim een week later, op 23 maart, zien we dat er intussen vier eieren zijn gelegd. De vrouw telt met de grote poten (4) over het legsel tastend tot vier, ziet dat het goed is en gaat zitten. Er volgt een periode van ongelofelijk geduld. Elke 20 minuten keert ze één of meer eieren en gaat verzitten in een andere richting.  (3) (4) Op 16 april zien we het... Lees meer

In 1974 ben ik met Bert, Rikie en de kinderen naar Oostenrijk geweest. We hebben in een pension gelogeerd, in Pitten. Dat is een dorpje in de buurt van Loipersbach.  Het was er erg goed. Ze hadden een eigen slagerij. Maar ook met gebak stonden ze steeds klaar. We werden bij de familie ook al verwend met lekkernijen. De kinderen vonden dat niet erg. Ze kregen in plaats van een koekje een hele trommel voorgezet. Het gebak wat we bij het avondeten niet meer op konden, stond s'morgens weer bij het ontbijt.    Schneeberg Moeder was blij verrast, dat ze ons met de kleinkinderen zag. Toen de familie hoorde dat wij er waren, werd er weer snel wat georganiseerd. Hans - mijn broer, nichtje Rosie en Sepp - de man van mijn nichtje Pippel, waren dan diegenen die het voortouw namen. Deze keer was het Sepp met twee van zijn dochters, die ons uitnodigde voor een tochtje naar de Schneeberg. De naam zegt het al, het is een berg waar bijna het hele jaar sneeuw op ligt. Dit is me als kind bijgebleven.  Behalve dat Sepp... Lees meer