Ja inderdaad, daar gaan we weer.
En nee hiermee bedoel ik niet dat de vakantie voorbij is en de vaste routine weer van stal gehaald is. Alhoewel dat voor velen waarschijnlijk wel het geval is, maar ik heb nog geen vakantie gehad deze zomer. Heb hem nog tegoed, of zoiets.
Ik ben niet zo goed in vrij plannen als ik niet wegga, dan ga ik meestal maar gewoon door met werken. Een ontwikkelpuntje realiseer ik me als schrijvende…
Vroeger op de boerderij was het niet anders dan dat er geen dag vrij was; iedere dag moesten de beesten gevoerd worden en op vakantie gingen we niet, hooguit een keer een dagje ergens naartoe. En dat was al een straf voor ons pap, die was het liefst thuis, bij de beesten en aan het werk.
Zo herinner ik me dat hij dan toch een keer een weekendje wegging, samen met ons mam met de bus naar Parijs. Hij was nog niet daar of hij zei al dat als hij iemand tegen zou komen die richting Nederland ging, hij achter mekaar zou instappen.
Maar niks te klagen hoor, als ik de deur uitstap en uitkijk over het weidse veld, dan voelt dat toch al als vakantie.

Hoezo dan, daar gaan we weer?
Het kabinet is gevallen en dus daar gaan we weer, weer verkiezingen. Het hele circus kan weer opgetuigd worden.
De lijsttrekkers kunnen hun partijprogramma weer gaan verkondigen en met elkaar in debat gaan. 
Wat mij altijd zo opvalt is dat ze allemaal vooral druk zijn met uitdragen waar ze tegen zijn en wat er zo slecht is aan de andere lijsttrekkers en hun partijen. Ik vermoed dat hier een idee achter zit van doorgeleerde communicatiedames en -heren; dat mensen (lees kiezers) zich meer identificeren met anti-uitspraken dan met pro-ideeën.
Kijk maar in de landen om ons heen, winnende politieke partijen die tegen de EU zijn, tegen het westen of tegen een specifieke bevolkingsgroep. Maar waar ze voor zijn, ik heb geen idee.
Waarom zouden partijleiders zich zo bezigen met vooral benadrukken waar ze tegen zijn, het is toch veel fijner om het te hebben over wat je wel wilt bereiken?

En niet te vergeten het geklaag van kiezers na de formatie van een regering. Dat hun partij standpunten loslaat, toezeggingen doet waardoor hun partij instemt met een regeringsprogramma waar ze niet voor gekozen hebben en niet blij van worden.
Nou ik heb nieuws mensen, dat zal altijd zo blijven aangezien regeren vaak betekent samenwerking tussen meerdere partijen. En dat betekent handjeklap, toezeggingen doen, water bij de wijn, hier haal je wat en daar laat je wat, oftewel geven en nemen. Dat is toch logisch bij samenwerken. Of zie ik het verkeerd?

Alleen als één partij zoveel stemmen krijgt dat die in zijn eentje kan regeren dan is nakomen van het verkiezingsprogramma mogelijk. Dit lijkt me echter geen realistisch haalbaar scenario. Met 2 partijen zal dit misschien ook nog (groten)deels lukken, maar met meer wordt het al lastig om je eigen identiteit als partij te bewaren.
Die kans wordt denk ik steeds kleiner, gezien de wildgroei aan partijen en afsplitsingen van partijen als iemand uit zijn/haar partij stapt en de zetel meeneemt als eenmansfractie. Je ziet het over de afgelopen jaren gebeuren dat daardoor steeds meer partijen nodig zijn om tot een meerderheid in de kamer, en dus een regering, te komen. En hoe meer partijen nodig, hoe lastiger het wordt om tot draagvlak voor een regeringsbeleid binnen die partijen te komen. Nog effe en dan duurt de formatieperiode langer dan de opvolgende regeerperiode.
Naar mijn bescheiden mening kan een regering met 2 partijen echt meters maken, maar met meer dan 3 partijen is het gedoemd te mislukken, dan verzandt het in muggenzifterij en gepolder in plaats van over je eigen ego heenstappen en het landsbelang vooropstellen.

Ik wil niet klagen, dus kies ik voor het aanreiken van enkele suggesties voor de dames en heren politici. Onderaan dit stuk zal ik ze opsommen, dat schijnt beter te blijven hangen in het brein dan wanneer het ergens midden in de tekst staat.

Is het alleen kommer en kwel? Nee hoor, dat debatteren is een vak op zich en daarbij zie je direct wie daarvoor in de wieg gelegd is en wie ook zeker niet. Je kunt je natuurlijk voorbereiden en teksten uit je hoofd leren, maar ad hoc reageren op de ander vraagt scherpte en improvisatievermogen.
En je kunt zeggen wat je wilt, maar er is in Nederland geen betere debater dan Geert Wilders. Zijn scherpte en ad rem kunnen reageren in debatten of op vragen van journalisten, met vaak ook nog een vleugje humor dat vind ik smullen om te zien. Over zijn ideeën kun je van alles vinden (en geloof me, ik vind daar van alles van, hij is trouwens denk ik diegene die het sterkst is in het op de voorgrond plaatsen van waar hij tegen is), maar van politieke inhoud blijf ik hier weg, daarin vertrouw ik op jullie gezond boerenverstand.
Aan deze kwaliteiten kunnen vele andere politici nog een puntje zuigen, wat een gestuntel en om de hete brei heen draaien is het vaak.
Na weer een klungelig interview van deze of gene politicus, zeg ik vaak tegen mijn man of weer de politiek in niet iets voor hem is. Hij zou die vragen en debatten, zonder verblikken of verblozen, met verve doorstaan en hij heeft een goed werkend stel hersens (is mijn mening, maar misschien ben ik niet helemaal objectief in deze).
Regelmatig gaat hier namelijk nog de foto over tafel van een iets jongere versie van mijn man, zij aan zij op straat met Mark Rutte in ook iets jongere jaren, hun politieke filosofie uitdragend.
Maar om nou Horssen op te zadelen met eventuele rancuneuze acties van ontevreden burgers…

Ik ga toewerken naar een afsluiting. Zoals toegezegd, bij deze mijn suggesties voor politiek Den Haag:

• Stel een kiesdrempel in van 5 zetels die een partij moet halen om ook daadwerkelijk in de 2e kamer te komen. Haalt een partij die niet dan mag die partij (als vertegenwoordiger van hun kiezers) hun behaalde zetels aan een andere partij of partijen geven.
  Dit om het formeren van een regering makkelijker mogelijk te maken
• De zetels zijn van de partij. Kiezers hebben namelijk op een partij gestemd en meestal niet op die bewuste politicus. Dus als een kamerlid besluit op te stappen uit de partij dan laat die zijn of haar zetel achter.
  Een bereikte meerderheid kan hierdoor niet tenietgedaan worden.
• Stop alsjeblieft met het koppelen van subsidies en toeslagen aan maandsalarissen en vervang dit door een koppeling aan uurloon. Hiermee rem je het meer uren gaan werken niet langer.
• Ga het vooral hebben over waar je vóór bent. En vertrouw erop dat kiezers daarmee prima in staat zijn om te beoordelen wat het beste aansluit bij wat zij belangrijk vinden.
• En bij deze, wie het vooral gaat hebben over waar vóór te zijn, heeft op mij een streepje voor.

Houdoe en wees un bietje durps vur mekaor

Kleppervrouw