Op het moment dat ik dit schrijf zie ik de voorlopige verkiezingsuitslag op tv verschijnen. Het ziet ernaar uit dat Kamala in alle ‘swingstates’ heeft verloren en die Gele Kuif eist op dit moment de overwinning op. De grootste democratie noemen ze zichzelf terwijl iedereen al lang weet dat het niet de kiezer is die de keus maakt maar het grote geld. Het grote geld dat er voor zorgt dat kiezers worden gehersenspoeld met nepinformatie. Waar stemmen van mensen, open en bloot, voor 100 dollar worden gekocht om op die Gele Kuif te stemmen. Het is onbegrijpelijk dat een criminele, veroordeelde kandidaat onbestraft blijft en continu ongestraft leugens kan verspreiden. Leugens die door de kracht van herhaling zich gaan nestelen in vele hersenen en daarna als waarheid verder worden verspreid. Voeg daarbij de steun van de x-factor van de rijkste man van de wereld die zijn propagandamachine op volle toeren laat draaien en deze gevaarlijke racistische, corrupte, homofobe en vrouwonvriendelijke... Lees meer

In de vorige Klep schreef Onzen Broer over de scheefgroei tussen dienstverlening en maak-industrie. Is dit inderdaad het zoveelste probleem bovenop de wooncrisis de asielcrisis en de klimaatcrisis? Mijn eerste conclusie Is dat het eigenlijk niet mogelijk is om een strikt zwart-wit onderscheid tussen beide te maken. Geen enkele dienstverlening kan zonder een deel uit de maakindustrie. De poetsvrouw gebruikt immers een stofzuiger en emmers uit de maakindustrie. De schoolmeester gebruikt een klaslokaal en de cabaretier kan zijn grappen niet te gelde maken zonder podium in een schouwburg. Het betalen met een tikkie vergt een energie-slurpend datacentrum. Toch heeft Onzen Broer gelijk door te stellen dat er een verschuiving optreedt. Eén van de oorzaken is dat de maakindustrie steeds meer berust op slimme machines. Daardoor is die veel minder arbeidsintensief. Gisteren zag ik dat één boer op een tractor met een machine in een half uurtje een heel veld met gemaaid gras tot een paar balen... Lees meer

De vakanties zijn voorbij, dus we kunnen met frisse moed een ingewikkeld thema aansnijden. In de kern komt het erop neer dat we gewend zijn in een productiemaatschappij onze kost te verdienen. We werken in bedrijven die van alles en nog wat produceren, wat dan op de (buitenlandse) markt verkocht wordt. Daar leven we als maatschappij van. Voorbeelden in Horssen zijn bv. de verschillende bouwbedrijven, de varkenshouderijen en fruittelers. Dat maken van tastbare producten neemt af en meer en meer zien we een verschuiving naar maatschappelijke dienstverlening. We adviseren en helpen elkaar. In ons dorp kun je hierbij denken aan de basisschool (met kinderopvang), de zorgboerderij en onze nieuwe loot: zorgcentrum Fidesta, tegenover het Dorpshuis. Dit gemeenschapshuis is trouwens dienstverlener bij uitstek. De laatste eeuw is de productie sector gekrompen en de dienstensector evenredig daaraan gegroeid. Kunnen wij ongebreideld blijven uitbreiden in de richting van de dienstenmaatschappij? Is daar een grens... Lees meer