Gaan zonneparken echt ten koste van onze voedselvoorziening? Ons voedsel bestaat uit granen, groente, zuivel en vlees. Voor zuivel en vlees hebben we veel meer oppervlak landbouwgrond nodig dan voor granen en groente. Van de 1,8 miljoen ha landbouwgrond in Nederland wordt 1,3 miljoen ha gebruikt om veevoeder te telen. Omdat we daar al 2500 ha van hebben afgeknabbeld voor de zonneparken, kunnen we dus 0,2% minder veevoeder produceren.  Het vlees, de zuivelproducten en de eieren gaan echter voor 75% naar het buitenland. Het opofferen van landbouwgrond aan zonneparken kan dus gecompenseerd worden door bij gelijkblijvende export zelf (0,8% of wel 3 dagen per jaar) minder vlees en zuivel te eten of 0,25 % minder vlees en zuivel te exporteren. Eigenlijk hebben we in Nederland gemiddeld sinds 2009 al 5% minder vlees geconsumeerd, dus is er al voldoende gecompenseerd voor de zonneparken. Voor onze eigen gezondheid, de duurzaamheid in het algemeen en het klimaat moet de totale vleesconsumptie in... Lees meer

Heeft u ze gezien? Groot hè. Ik hoorde al mensen klagen dat er geen natuur meer overblijft en anderen dat het allemaal ten koste gaat van onze voedselvoorziening. “Het is nu eenmaal de consequentie als je geen windmolens wilt“ zegt de enige lokale partij die liever wel windmolens langs de Maas en Waalweg had gezien en “Geef mij maar kernenergie, want we kunnen toch niet ons hele land vol zetten met van die lelijke dingen” zegt een volgende. “Zonnepanelen horen op het dak, niet op landbouwgrond” staat op de affiches van een groep boze mensen. “En waarom moet dit? Dat klimaatprobleem valt toch wel mee?“ Denkt althans 1/3 van de Drutense bevolking gezien hun stem op politieke partijen die het klimaatprobleem ontkennen. Hoogste tijd om in drie afleveringen eens wat cijfers op een rijtje te zetten. Wat is veel? Het totale oppervlak aan zonneparken groeit inderdaad fors. Eind van het jaar zullen we in Nederland circa 4.000 ha hebben vol gelegd, waarvan circa 60% op landbouwgrond. Dat lijkt... Lees meer

In de vorige Klep schreef Onzen Broer over de scheefgroei tussen dienstverlening en maak-industrie. Is dit inderdaad het zoveelste probleem bovenop de wooncrisis de asielcrisis en de klimaatcrisis? Mijn eerste conclusie Is dat het eigenlijk niet mogelijk is om een strikt zwart-wit onderscheid tussen beide te maken. Geen enkele dienstverlening kan zonder een deel uit de maakindustrie. De poetsvrouw gebruikt immers een stofzuiger en emmers uit de maakindustrie. De schoolmeester gebruikt een klaslokaal en de cabaretier kan zijn grappen niet te gelde maken zonder podium in een schouwburg. Het betalen met een tikkie vergt een energie-slurpend datacentrum. Toch heeft Onzen Broer gelijk door te stellen dat er een verschuiving optreedt. Eén van de oorzaken is dat de maakindustrie steeds meer berust op slimme machines. Daardoor is die veel minder arbeidsintensief. Gisteren zag ik dat één boer op een tractor met een machine in een half uurtje een heel veld met gemaaid gras tot een paar balen... Lees meer