Wie kent ze niet eigenlijk: John en Annemieke Hubers van onze buurtwinkel. (Je zou kunnen denken dat de 'u' als een 'oe' dient te worden uitgesproken, maar het is toch als 'ü'). Net als de schrijver van dit stukje, zijn John en Annemieke geen geboren maar wel volledig getogen Horssenaren. John uit Vinkel, Annemieke uit Lith. Dus 'net' over de Maas, zogezegd.


Hoe John op het kruidenierspad geraakte en aldus zo'n 20 jaar geleden in Horssen belandde met Annemieke? Een lang verhaal dat begon toen de kleine John met de chauffeur van de melkwagen in zijn Brabantse dorp mee mocht helpen bezorgen. Jongeman geworden, moest hij in dienst. Maar eenmaal weer het soldatenklofje afgelegd, begon hij op z'n eigen als melkboer in een wijk in zijn plaats (in die tijd, pakweg tot in de jaren 80, had je overal wijken waar iemand voor de melk en zo zorgde). Op zeker moment maakte een groothandel leverancier hem attent op een vrijkomende standplaats in ons dorp: Bram en Bea, van de rijdende winkel gingen weer terug naar het Westen, en John en Annemieke konden de vroegere winkel van Piet en Annie Coppes overnemen van Van Kampen, op de plek waar onze buurtwinkel nog steeds staat.

In 2004 werd de winkel flink verbouwd tot zoals die er nu nog steeds uitziet.

Dagwinkel

Zijn ze beiden door al die heiligenbeelden van hun buren vromer geworden dan de gemiddelde Horssenaar? John lacht onbezorgd van nee. Hebben ze ook wel vervelende dingen in al die tijd hier ondervonden? Bijna niet. Een keer een inbraak en een andere keer een poging tot inbraak waarvan ze dader op heterdaad konden betrappen.

Hebben de beiden nog een bepaalde hobby of zo? Jazeker, al sinds hun Brabantse tijd doen ze graag aan stijldansen en daarvoor kunnen ze terecht in Wijchen. In de voortuin van hun woonhuisgedeelte staan twee tamelijk bijzondere bomen die in de herfsttijd fraai rood kleuren. Amberbomen, oomzeggers van de Toverhazelaar. Op mijn vraag hoe ze daar kwamen luidde, wat ik al vermoedde, het antwoord: geplant door zoon Wilco. 

Hebben ze, tenslotte, nog heimwee naar hun Brabantse geboortegrond? John: 'nog geen seconde, we voelen ons helemaal thuis in Horssen'. Annemieke schudt met haar hoofd instemmend mee. 

 

Piet Vos