Vorige week vrijdag was er een bijeenkomst voor alle senioren uit onze gemeente. Het dag thema was: Zin in de ouderdom!
Alle kerkdorpen waren goed vertegenwoordigd. Bijna 90 mensen waren om 10.30 uur bij de aftrap aanwezig. Na de koffie en het Amsterdammertje begon het serieuze werk.

 

René Rosmolen heeft samen met Jan van Baardwijk het boek 'Zin in de ouderdom' geschreven. Hij kwam aan de hand van vier, soms confronterende, kunstwerken over deze interessante levensfase van de deelnemers vertellen.
In de tijd van onze ouders was het senior zijn nog geen eigenstandige levensfase. Gemiddeld genoten zij maar kort van de AOW. In de laatste 70 jaar zijn we steeds ouder geworden: van ongeveer 66 toen naar bijna 81 nu. We genieten dus volop van de AOW en het pensioen. En we denken bewust na over de invulling van deze “vrije tijd”.

 

Naarmate we ouder worden, komen er ook meer gebreken. Ouderdom brengt mee dat we van tijd tot tijd van alles en nog wat moeten inleveren. Daar mee te leren leven is een kunst.

 

Wat is het belang van deze leeftijdsfase?

“Grootouders zijn belangrijk in onze maatschappij. Zij vertellen verhalen over vroeger, over hun ouders en over andere familieleden, of over de stad en de buurt. Opa’s en oma’s zijn een levend archief van een familiegeschiedenis, ze vertegenwoordigen de langere lijnen van doorgaande generaties. Zij begroeten nieuw leven, nemen het op in de keten van generaties”. 
Het beeld van de jonge mens in de kano en de oude mens in de roeiboot. De jonge mens peddelt met de blik gericht op de horizon: de toekomst voor hem. De mens in de roeiboot roeit achteruit met de rug naar de toekomst, met de blik gericht op de andere einder: het verleden. Hij maakt de jonge mens door zijn verhalen deelgenoot van zijn verleden. Hij geeft hem geschiedenis. 

 

“Ontwikkelingstaken die eigen zijn aan goed ouder worden”:

  • aanvaarden van lichamelijke grenzen
  • leren omgaan met toenemende afhankelijkheid
  • verwerken van verliezen door overlijden
  • verantwoordelijkheid nemen voor komende generaties door voor te leven
  • wat er nog aan contacten over is met aandacht verzorgen
  • op orde komen met zaken uit het verleden die onaf zijn gebleven
  • dankbaar zijn voor de goede dingen die deze leeftijdsfase brengt
  • goede balans vinden tussen geestelijk in- en ontspanning
  • lichamelijk welzijn aandacht geven
  • leren aanvaarden van de eigen dood
  • bovenstaande doen vanuit het besef “in het einde te staan”.

 

Veel werk aan de winkel dus, daar heb je wel wat jaartjes voor nodig. Na dit “mee-denk-uurtje” was het tijd voor de inwendige mens: Twan verzorgde ook dit jaar een heerlijk stamppottenbuffet. We hebben het ons goed laten smaken.

 

Het middagprogramma werd verder gevuld door KNEUT. Zij vertolkten luisterliedjes en lieten ons meezingen en meedeinen bij de meezingers. Zij gaven prachtige verkleedpartijen ten beste en hadden tussen dat alles door flink wat (pikante) moppen. (Zitten twee vrienden aan de bar. Zegt de een: mijn vrouw praat al een half jaar niet tegen mij, wat moet ik doen? Zegt de ander: ik zou zuinig op haar zijn!)

 

In de pauze was er een gratis verloting met een dertigtal prijzen. Zowel geestelijk, als lichamelijk en materieel ging niemand met lege handen naar huis.
Dat alles mede door de uitstekende verzorging door de gastvrouwen van De Horst. 

 

Mooie tegenstelling: ik haal kleinzoon Sep op bij basisschool de Kubus; kleindochters Paola en Dominique (snel een filmpje gemaakt) wachten op oma Nelly bij het dorpshuis. Past dat allemaal in het minicoopertje? 

 

Wim Kan kwam ook nog even langs:
“Als ieder mens één ander mens gelukkig zou maken, was de hele wereld gelukkig!”
Vandaag beginnen lijkt me, hier ben je nooit te oud voor!!!!

 

Onzen broer