Lieve José,
Ik kan me niet heugen wanneer iemand een gedicht voor mij geschreven heeft. Ja, met Sinterklaas ben ik meermaals op rijm flink door de mangel gehaald. En meestal terecht.
Van de pietendiscussie wil ik graag een sintengeklets maken. Het moet eens afgelopen zijn om een seniele oude man met opplakbaard, die jonge vrouwen en meisjes op zijn knie heen en weer laat wippen, die altijd maar weer alles goed wil maken met zoetigheid, die grote kindervriend: een blanke man te laten zijn. Wat mij betreft mag hij de komende jaren wat meer kleurrijk worden. Een witte piet ernaast? Prima!
Op zondag 26 november stond ik bij het viaduct op de bus te wachten. Via via had ik gehoord dat een groep Drutenaren (Noorderlingen) afgesproken had om bij de intocht van de zwarte pieten in Horssen een alternatief geluid te laten horen. Ik had de nodige punaises en ander scherps bij me om de doorgang te blokkeren. Ik was behoorlijk aan het kou kleumen, toen de burgemeester richting Molenhoek fietste. Hij vertelde dat hij iedereen bij de rotonde op de Scharrenburg weer naar huis had gestuurd.
Hij had zijn fiets dwars over de straat gezet! Niemand kon er door. Er kwam dus geen protest: ik hoefde niet in actie te komen. Gelukkig maar.
Het blijft een kinderfeest.
Ik mocht achterop bij Lucien mee naar De Horst rijden.
José, die ruilverkavelingswegen zijn inderdaad niet zo best meer. En dan druk ik me nog erg positief uit. Hoe komt dat eigenlijk? Hebben de bestuurderen van toen maar slappe weggetjes aan laten leggen? Is het landbouwverkeer van nu te zwaar geworden?
Ik denk dat we deze “hink-stap-sprong” paden weer terug moeten geven aan de natuur. Niks geen onderhoud meer: leve de karrensporen.
Uiteindelijk is er maar één echte Verbindingsweg in Horssen. Laten we die in ere houden.
Dat omwaaiende bomen fruitpercelen beschadigen, is nogal wiedes. Viel er vroeger een boom om, dan stond er een krachtige hoogstam om de klap op te vangen. Die hoogstam had geen schrammetje. De hoogstammen van toen werden nietige fruitstokjes van nu. Met de landbouwmachines ging het omgekeerd: dat werden bullebakken (woordspeling).
Ook de Singel wil met de tijd mee. Logisch. Maar kabel of glasvezel aanleggen is bijna uit de tijd. Nog even en dan kan dat alles draadloos. Heb even geduld, José.
Fietsen en wandelen in de polder is niet onveilig door de kwaliteit van het wegdek, maar door de snelheid en de brutaliteit van het andere wegverkeer. De ouden van dagen blijven er wel alert en lenig bij. En dat is toch de bedoeling.
Als “brave” Hendrik bied ik je dit plagiaat aan. Kan het nog wat worden? Schroom niet om me wat tips te geven.
Geklep in Horssen
Denkend aan Horssen
zie ik Rinie Verwaaijen
traag door uitgezakte
wegen gaan.
Met Kleppermans
laatste commentaren
en die van Anders
in de berm soms staan.
Daar in de allerkaalste
polder verzonken
de keujesboeren
met uitstoot van stank,
zijn peppels en iepen
gebermde stammen,
van de Piet Vossen
verwacht nu geen dank.
Gerárd komt op stoom
met zijn stemmig beschouwen
in grijze schakeringen
van het midden uit.
En in alle edities
wordt de stem van ons broertje
met zijn eeuwige zeiken
sarcastisch geluid.
Tot schrijfs. Groeten,
Onzenbroer
