Ondanks de koude nachten waardoor veel vorstschade in het gewas is ontstaan, staat alles in de tuin in volle bloei en fluiten de vogels dat het een lieve lust is. Die lieve lust heeft ook het paard van de buurman te pakken. Normaal is deze eenzame reusachtige ruin slechts in één ding geïnteresseerd: gras. Zijn enorme hoofd staat normaal permanent omlaag en de brede lippen knabbelen onafgebroken door terwijl de enorme kaken malen en het gras in de richting van een kolossale buik werken, en dat al 25 jaar lang. Een beetje saai, eigenlijk en een toonbeeld van eenzaamheid onder de ouderen...
Maar sinds kort is er iets vreemds aan de gang. Het dier van dynosaurusachtige allure draaft met opgeheven hoofd kleine rondjes, staat even stil bij het onnozele stukje ijzerdraad dat hem tegenhoudt en staart dromerig over het weiland van de buren. Dan volgt er een hartstochtelijk gehinnek en begint hij aan een nieuw rondje. De buurvrouw reageert niet. Ze is slank en met 16 lentes nog jong, maar voor een merrie toch wel op middelbare leeftijd. Ik weet niet of ze Arabisch bloed heeft, maar ze draagt vaak een burka en heeft een iets oudere hengst aan haar zijde die haar lijkt te weerhouden van ook maar de minste gedachte aan een avontuur met de buurman.
Ondanks dat voor ons elk spoor van hengstigheid bij haar ontbreekt, is de grote ruin tot over zijn oren verliefd. Hij roept en staat te stalken of probeert indruk te maken met de staart iets omhoog, buik ingetrokken en het hoofd fier opgericht. Zijn veerkrachtige draf heeft iets ongewoon parmantigs, alsof Ankie van Grunsven er op zit en het doet de grond in de weide omgeving trillen. ’t Is geweldig.
De verbaasde toeschouwers
