Nog even en dan is het weer zover. Na jaren corona en andere ongemakken kunnen we dan eindelijk weer eens carnaval gaan vieren. Prins Rob, uit een roemrijk Pollengeslacht, mag dit jaar de scepter zwaaien. De wagens worden weer van stal gehaald en de danspasjes van de loopgroepen geoefend. Het feest kan beginnen. Maar er is maar één maar. Ik heb het idee dat het dit jaar minder is dan andere jaren. Het ‘leeft’ niet. Komt het door het gebrek aan bouwplekken, de corona of de kosten van materialen en dergelijke of een mengsel van die ? Natuurlijk kunnen er in deze laatste anderhalve week nog mensen zijn die zich nog bedenken en toch nog mee gaan doen…….maar……..
Daarom een oproep aan de jeugd maar ook aan de ‘oudere’ jeugd van een jaar of 55-65, kom bouw iets, doe iets, maar vooral kom naar het Streupershol. Trek iets geks aan waarmee je echt voor lul staat, iets uitdagends dat je anders nooit aan zou durven doen en laat je lekker een keertje helemaal gaan! Heb gewoon een keertje schijt aan iedereen en doe lekker je eigen ding.
De afgelopen jaren hebben we allemaal genoeg ellende gehad en een paar grenzen verderop is het al niet veel beter. Het is tijd om dat allemaal even te vergeten en samen herinneringen op te halen over de pre-coronatijd. Dat Jantje, verkleed als aap, tevens zo zat was. Piet met zijn fiets in de sloot was gereden. Marie die wel heel veel jongens lief vond. De chinees die weer eens werd getrakteerd op lomp en onbeschoft gedrag. Het bier dat in diverse loze ruimtes op de wagens werd verborgen. De dB’s die de ramen lieten trillen.
Dat is geschiedenis, dat zijn verhalen die het nog steeds waard zijn om verteld te worden. Dan kan het hier toch niet eindigen? Er zullen nieuwe verhalen en anekdotes moeten ontstaan. Er zullen dingen moeten gebeuren waar we het over tien jaar nog over hebben!
Aan mij zal het niet liggen. Zaterdag na de optocht naar de reünie in het Streupershol. Het Nozembal sla ik een keertje over. En dan zondag naar de Euro’s om op dinsdag af te sluiten op de (klein)kindermiddag. Vroeger waren de kindermiddagen, ‘De zoetjes en zoutjes’ altijd heel leuk. Met vaak een miniplaybackshow van eigen bodem. Ik heb de outfit van onze twee kleinkinderen al gezien. Wanneer je een lieveheersbeestje en een bijtje voorbij ziet komen….dat zijn ze. Heerlijk als je dat ziet, zo ongedwongen, zo puur. Schatjes zijn het. Maar ik denk dat iedere opa en oma dat wel van hun eigen kleinkinderen zou zeggen. Ben benieuwd hoe zij hun eerste carnaval vinden. Ik ben ook benieuwd of de ouders van weleer er nu, net als wij, met hun kroosts kroost er zijn. Kunnen we verhalen ophalen en natuurlijk een heerlijk biertje drinken.
Op het moment van dit schrijven is de eerste Streuperik aan Prins Rob aangeboden. Deze zal bij alle Streupers vandaag of morgen, of gisteren in de brievenbus glijden. Het is weer een mooi exemplaar geworden waar menig uurtje vrijwilligerswerk in is gaan zitten. Ook daarin zijn leuke anekdotes en voorvallen beschreven die het afgelopen jaar hebben plaatsgevonden. Wanneer je dat leest lijkt het wel elke dag carnaval.
Repper
