Wie Horssen zegt, zegt Van de Pol en als je het over de Streupers hebt, praat je over de Pollenclan, maar met Oudjaar zijn we in de pan van de Bollenclan.
Ze zeggen wel eens dat iets in het bloed zit, zoals bij deze familie het leveren van Carnavalsprinsen, maar tegenwoordig weten we dat eigenschappen niet via het bloed maar via de genen worden overgedragen. Dat kun je wel zien aan de beide zonen Iwan en Rob die de prinselijke genen direct in rechte lijn van Cees hebben meegekregen. Het lijkt alsof een typisch Pollenloopje, of beter gezegd een golvend Pollengangetje op hetzelfde stukje zit als dat waarmee ze zijn voorbestemd om carnavalsprins te worden. Je ziet dat loopje van Cees waarmee je de Pollen in het donker kunt herkennen terug bij René en bij Frans en bij Jan, maar niet bij Ciska, Marion en Gerrie. Het zou dus in de mannelijke lijn kunnen zitten. Maar bij Ramon als zoon van Ciska, de zus van Cees, loopt het spoor via de vrouwelijke lijn. Toch is daarmee niet te verklaren dat Tonny, een via Marion aangetrouwde Pol zelfs twee keer prins werd.
Er is maar één conclusie mogelijk en dat is dat het loopt zoals het loopt en wel via mondelinge overdracht, via de paplepel dus. Hoewel die overdracht misschien alleen overdrachtelijk moet worden gezien omdat het veel waarschijnlijker via het bierflesje binnenkomt, want daar lusten alle Pollen wel pap van.
Kennisoverdracht verloopt in Horssen via De Klep en tradities worden in stand gehouden door een paar oer-Horssense families. Da’s mooi want in deze tijden van TikTok en de teloorgang van Zwarte Piet dreigen we steeds meer tradities te verliezen omdat we er anders over zijn gaan denken. Aan het bakken van oliebollen op Oudjaar zit ook een luchtje, waardoor de traditie dreigt te verwateren. Ik zat vroeger als kind soms uren gespannen te wachten achter de emmer met beslag die met een theedoek er overheen stond te rijzen voor de kachel. Als moeder de eerste warme oliebol binnenbracht was het feest. Wie heeft er nog een kachel? Steeds meer mensen willen hun droomkeukens met kookeilanden er niet meer aan vuilmaken en kopen de bollen bij de bollenkraam.
De Bollenbakkerij van de Pollen is niet zomaar een kraam. Het is een traditie die geloof ik al meer dan 25 jaar bestaat en het is meer dan een kraam. Ze bakken ze (niet te) bruin en het is er altijd gezellig. Als maar een klein deel van de grote familie erbij is, is het toch druk en er wordt een biertje gedronken bij een praatje in onvervalst Horssens. Je kunt stiekem een blik werpen op de neie Prinsenwagen in aanbouw en je kunt een zelf te kiezen bedrag per bol in een Pollenpot stoppen voor een goed doel.
Dat doel is elk jaar een verrassing, maar dat het dit jaar bijdraagt aan het in stand houden van een culturele traditie is wel erg mooi. Het werd een donatie voor de 50-jarige dorpskrant De Klep waarin alle dorpelingen elke veertien dagen hun hart kunnen luchten of hun gal kunnen spugen, hun afgedankte rommel kunnen aanbieden of elkaar veren in de kont kunnen steken. De Klep is niet het medium waarmee de Horssense mensen elkaar met een knipoog de maat nemen of met humor in de maling nemen. Daarvoor moet je dan weer bij die andere traditie op het Prinsenbal zijn. Nu Iwan zich tot tonprater heeft opgewerkt en Rob de Prins van het jaar is, zit dat met deze Pollen ook wel goed.
Namens de hele club van Klepmedewerkers hulde voor de Pollen, dank voor het in stand houden van de mooie tradities en dank voor alle bijdragen van Bol- en Polminnende donateurs in de Pollenpot.
