Voorlopig hebben we een hete zomer gehad. Volop de tuin sproeien en duurder wordende terrassen bezoeken. Weer flink wat van Nederland ontdekt. Voor het klimaat hoefde ik ook niet naar het buitenland te gaan. Jammer dat de blauwalg zoveel openbaar zwemwater had aangetast. Niet dat ik van zwemmen hou, liever vissen. Maar weer niks gevangen.
Op al mijn fietstochten nergens opgehouden door boerenprotesten. Onlangs in Zuid Limburg was er wel een boer langs een doorgaande weg wat grote balen stro aan het lossen:
“Ga je vuurtje stoken?”
Het is me wat met al die gekont tegen de krib. Ontkennen van het stikstofprobleem. Het betwijfelen van meetmethodes. Vraagtekens zetten bij de KDW (Kritische Depositie Waarde).
De KDW is de bovengrens van de hoeveelheid stikstof die een gezond natuurgebied over langere tijd kan verdragen zonder dat er aanwijsbare schade optreedt aan de samenstelling of het functioneren van het natuurgebied (ecosysteem).
(Verkeers)regels overtreden om eisen kracht bij te zetten. De macht van de machinerie in de strijd gooien. Ongetwijfeld kunt u zelf dit lijstje nog aanvullen.
Volgens de boeren is er nauwelijks sprake van een probleem. Natuurlijk hebben zij les 1 van Strategisch handelen bij problemen goed bestudeerd. Het zijn tenslotte professionele ondernemers! Zij traineren het oplossen van het stikstofprobleem. Zij wijzen er op dat meer sectoren bijdragen aan de hoge uitstoot. Maar ja dat is toevallig wel voor veel minder dan 40%. Ze betwijfelen de uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek. Vinden dat er gezocht moet worden naar betere meetmethodes. Zij moeten te veel en te snel. Worden te weinig betrokken bij oplossingen. Ze doen al zo veel.
Traineren, traineren, traineren!
Mij staat nog vers in het geheugen hoe snel de melkveebedrijven anticipeerden op het afschaffen van het melkquotum. Toen waren ze er heel snel bij om uit te breiden!
Als ze nou eens met dezelfde snelheid hun deel van de stikstofcrises oplosten!
Een ander tijd-rek-punt wat boeren naar voren brengen is: inzetten op innovaties. Je kunt dan denken aan het dagelijks meer buiten laten lopen van de koeien, minder eiwitrijk voedsel voeren, emissiearme vloeren gaan gebruiken, luchtwassers plaatsen, het gaan verdunnen van de mest met water e.d. Of deze vernieuwingen tot voldoende stikstofreductie leiden, wordt sterk betwijfeld. En in elk geval NIET voor 2030.
Vroeger hadden we thuis een paar koej, keujes, kippen en wat fruit. Een gemengd bedrijf dus. Met onze belastingcenten zijn de boeren van nu in het zadel geholpen. We hebben in Maas en Waal twee ruilverkavelingen betaald. Hebben met gemeenschapsgeld boterbergen geproduceerd en jarenlang in stand gehouden. De EU heeft met miljarden de agrarische sector ondersteunt, en doet dat nog steeds. Nederland is te dicht bevolkt geworden om de schaalvergroting binnen de landbouw maar ruimte te blijven geven. En nu krijgt de gemeenschap letterlijk en figuurlijk stank voor dank terug. En mestfraude op de koop toe!
Ik was hogelijk verbaasd om net voor de zomervakantie in de Maas&Waler te lezen dat de gemeenteraden van West Maas en Waal en Druten “unaniem een motie hadden aangenomen waarin de raadsleden de agrariërs een hart onder de riem steken en de zorgen van de boeren delen over het gebrek aan perspectief. Ze roepen het college op om snel een gesprek met de ZLTO aan te gaan en dit met de raad terug te koppelen over het voorgenomen beleid. Daarmee vinden de agrariërs in beide gemeenten de voltallige gemeenteraden aan hun zijde”.
Volgens mij geven de raden daarmee een verkeerd signaal af. Ik vraag me ook af hoeveel invloed een gemeenteraad heeft op dit overheidsbeleid. Dit lijkt een beetje op het onderwerp woningbouw, waar een gemeenteraad weinig over te zeggen heeft, maar wel grote woorden aan wijdt (weidt?)
De tijd van halfzacht beleid mag onderhand wel eens voorbij zijn. Wij hebben op verschillende niveaus onze volksvertegenwoordigers gekozen om besluiten te nemen en uit te voeren.
Er is een heel pakket nodig:
-alle sectoren moeten hun bijdrage leveren aan het verminderen van de stikstofuitstoot,
-het beleid moet niet regionaal (provinciaal), maar land breed zijn,
-het uitstoten van stikstof gaan belasten (de vervuiler betaalt),
-geen vergunningen meer afgeven voor staluitbreiding of vervanging van stallen (gemeente),
-inzetten op krimp,
Wees een moedig volksvertegenwoordiger!
Bron CBS:
In 2021 waren er: ten opzichte van 2011:
*11,5 miljoen varkens. -8%
*3,8 miljoen runderen. -5%
*0.85 miljoen schapen -22%
*0,480 miljoen melkgeiten +92%
*100 miljoen kippen +/- 0%
In 2011 lagen er 12,5 miljoen varkens op 6500 bedrijven. Dat is een kleine 2000 varkens per bedrijf. In 2021 waren dat 11, 5 miljoen varkens op 3400 bedrijven. Dat is 3400 varkens per bedrijf! In 10 jaar tijd is het aantal bedrijven bijna gehalveerd, door welke sanering dan ook. Terwijl het aantal varkens maar licht daalde. Dan moet het toch mogelijk zijn de komende 8 jaar nog 1700 varkensbedrijven te saneren. Toch een soort natuurlijk proces? En tegelijkertijd bij die andere bedrijven geen uitbreiding toestaan.
Hetzelfde ook toepassen bij melkvee-, schapen- en kippenbedrijven. Saneren is van alle tijden. Is al voor de ruilverkaveling begonnen. Rij de polder in en dan zie je dat een aantal ruilverkavelingsboerderijen hun hoofdtaak van toen niet meer uitvoeren!
Keujes en koej Keujes en koej Keujes en koej Keujes en koej
Keujes en koej Keujes en koej Keujes en koej
Keujes en koej Keujes en koej
2030
Onzenbroer
