Natuurlijk weet ik ook wel dat de afdrachten die ik aan de verschillende belastingen doe, nog veel minder zijn dan een druppel op een gloeiende plaat. Bij de besteding van die opgehaalde middelen spreek ik echter altijd over “mijn geld!" om mijn betrokkenheid bij deze uitgaven zo groot mogelijk te maken. Het maakt mij hierbij niet uit of het op gemeentelijk, provinciaal of landelijk niveau is. Ik heb er een hekel aan als er mijns inziens geld over de balk wordt gegooid.
De politiek maakt keuzes hoe de verschillende bestedingen verdeeld worden. In twintig partijenland Nederland komen door het eindeloze gebakkelei tussen al die groeperingen en belangen regelmatig visieloze compromissen uit.
Neem nou de stikstofuitstoot!
“De stikstofcrisis duurt inmiddels drie jaar en met de Nederlandse natuur gaat het inmiddels slechter dan ooit. De tijd van uitstel en "geitenpaadjes" is nu dan ook echt voorbij, zegt minister Natuur en Milieu, Van der Wal. "De natuur kan niet wachten."
In het coalitieakkoord is afgesproken dat er in 2030, over acht jaar, 50 procent minder stikstof moet worden uitgestoten in Nederland. "En we gaan samen met de provincies kijken hoe we daar per gebied invulling aan gaan geven", oppert de leidsvrouw”.
Meteen staan de boeren bij haar voor de deur. Dat lijkt me niet terecht. Wij kiezen de Tweede Kamer en over vier jaar kunnen we ze op de keuzes die ze maken, afrekenen.
Ik denk dat het beter zou zijn om van IEDEREEN een bijdrage te vragen om het stikstofprobleem op te lossen.
Veel boeren zullen binnen een kilometer afstand tot een natuurgebied moeten verdwijnen om dat natuurgebied weer enigszins te laten herstellen. En het schijnt te gaan over 131 van die gebieden. De boeren kunnen 45 % van deze vervuiling op hun conto schrijven. Van hen mag dus een flink offer gevraagd worden. Echter niet alleen de boeren rond de natuurgebieden. De veestapel in HEEL Nederland kan een stuk minder. Dan wordt de pijn ook beter verdeeld. Misschien kan daarnaast eens kritisch worden gekeken naar het aantal natuurgebieden. Zijn er een paar van de lijst weg te strepen?
In elk geval niet boeren uitkopen en elders weer tot uitbreiding over laten gaan. Krimp is het devies!
Maar die andere 55 % van de uitstoot komt ook ergens vandaan. Worden de sectoren die daar verantwoordelijk voor zijn ook aangepakt? Gaan die ook inleveren?
Ik denk aan het verkeer en aan de fabrieken.
Neem Schiphol.
Het aantal vliegbewegingen met een kwart verminderen. Goedkope vluchten dik belasten om de stedentrips binnen Europa drastisch te beperken.
Het vrachtverkeer aan banden leggen door veel niet noodzakelijke dingen niet meer over de wereld te laten vervoeren, zodat wij ze binnen handbereik hebben. Wekelijks erger ik me bij AH aan de veelheid van artikelen die ik er kan kopen. Verplicht supermarkten om het vloeroppervlak van de winkel te halveren (De Dagwinkel uitgezonderd natuurlijk!). Dan kan een variatie aan nutteloze artikelen ook de deur uit. Het wegverkeer zit bijna weer op het niveau van vóór corona. Thuis werken, via Teams vergaderen, wat is daar nog van over? We reizen ons weer het lamlazerus. We vliegen van hot naar her. We moeten zoveel inhalen: lariekoek! We moeten minderen, een stapje terug doen om onze aardkloot voor de toekomst leefbaar te houden.
Niet het VVD congres volgen, dat wil dat we ook overdag op de snelwegen voortaan 130 kunnen rijden. Altijd en overal in Nederland op de autowegen een maximum snelheid van 100 km per uur.
Allemaal een steentje bijdragen om de stikstofuitstoot te beperken. Dat maakt het voor alle groepen iets minder moeilijk om een offer, dat gebracht moet worden, te accepteren.
Ik denk dat de charme van het leven er niet minder om wordt.
Half mei reizen we met openbaar vervoer terug van de voet van de Pyreneeën (Saint Jean Pied de Port) naar Horssen. Het is een uitdagende onderneming. Om vijf uur sluipen we het (stapel)bed uit om onze twee kamergenoten niet wakker te maken. Zachtjes gaan we naar de buitenruimte en wassen ons provisorisch. Tas ingepakt. Nog eens gecontroleerd of we alles bij ons hebben. De wandelschoenen aan. Via de nooduitgang op weg naar het busstation. We zijn dik op tijd voor de bus naar Cambo les Bains. Wel mondkapje verplicht! Daar nemen we de trein naar Bayonne. Op het station stappen we over op de TGV naar Parijs. Wagon en stoel zijn al gereserveerd. We zitten er comfortabeler dan in een vliegtuig. We reizen via Bordeaux. Het ritje duurt vier uur. Prachtige landschappen en natuurgebieden flitsen voorbij. Zo zie je nog eens wat van de wereld. In Parijs Zuid (Montpernasse) stappen we uit.
Middels de metro naar Parijs Noord (Gare du Nord). Via een lang ondergronds gangenstelsel komen we bij het goede metrostation. Druk, druk, druk. We hebben ruim de tijd om in te stappen. We hebben een plek vastgelegd in de Thalys via Brussel naar Antwerpen. De reis gaat voorspoedig. Dan Antwerpen naar Breda. Daar hebben we weinig tijd om over te stappen op de trein naar Nijmegen. Met de rugzak even de benen onder de kont uit rennen. Toch wachten op perron zes. De betreffende trein heeft vertraging: vijf minuten, tien minuten, een kwartier, hij komt helemaal niet! We moeten naar perron vier voor een stoptrein naar Nijmegen. De Brabantse stadjes en dorpen kruipen voorbij. Een auto geboekt voor het laatste stukje, geen elektrische.
Een reis van iets meer dan 12 uur. Deze ervaring had ik niet willen missen. Verbeter de wereld, ik begin bij mezelf?!
Goede zomervakantie!
Onzenbroer
