Met ‘uitzicht’ kun je vele kanten op, beste mensen. Het kan letterlijk zijn, in de zin dat je op een hoog punt staat, pakweg ergens ter hoogte van de torenspits van onze Sint Tunnis met het verke, vanwaaruit je zowat over half Maas en Waal kunt turen. Het kan ook figuurlijk bedoeld zijn: vanuit de eerste Nieuwjaarsdag verder in de toekomst van ons dorp anno 2017 kijken. Valangstig als ik ben geworden durf ik beslist niet meer de toren te beklimmen. En aan koffiedik kijken in de toekomst van ons dorp: daar waag ik me niet aan in het vertrouwen dat het wel goed zal lopen: ik ben geen pessimist.
Nee, ik beperk me hier tot een heel bescheiden uitzicht waar ik al jaren en jaren van geniet: het uitzicht vanaf m’n bureau door het linker raam van de woonkamer op de Mammoetsboom rechts achter in de tuin. (Er vallen voorzover ik weet in ons dorp nog twee andere exemplaren van die magnifieke Amerikaanse conifeer te bewonderen, maar degene die nog een 4e exemplaar weet aan te wijzen, die krijgt van mij een pot uitmuntende stroop of een fles goede wijn of wat het is!). Wat een wonder dat ik die reus meer dan twintig jaar geleden daar op de helling aan de rechter rand van de grote vijver (er is hier ook nog een kleine) heb aangeplant zonder te weten dat ‘ie, eenmaal volwassen wordend, precies halverwege dat bewuste raam zou gaan uittorenen. Als monumentaalste van overigens vele monumentalen in het sierpark hier.
Het gekke van dat prachtige uitzicht op de Mammoetboom is dat hij door zijn kolossale afmetingen en, zeker op grijze winterdagen zoals nu, bijna zwarte naaldkeur het uitzicht op de rest van zijn omgeving vrijwel helemaal beneemt, terwijl daar achter hem nog heel wat bijzonderheden werden aangeplant die je van hier uit onmogelijk in het vizier kunt krijgen.
Zou ik de enige in ons dorp zijn met zo’n prachtig uitzicht? Jullie raden het vast al: nee! In de loop van de tijd ben ik ontelbare keren bij allerlei mede-dorpsgenoten thuis geweest, en, werkelijk iedere keer weer, werd ik verrast door het unieke uitzicht vanuit zo’n ander huis op de erbij horende tuin of nog verdere uitzichten welke kant uit ook polderwaarts!
Zou wat ik net schreef ook gelden voor uitzichten in andere dorpen in onze streek? Jullie raden het opnieuw vast wel: ik denk het niet want daarvoor is Horssen te uniek. Ik durf dat rustig te zeggen, want ik verwacht niet dat er opeens boze ingezonden brieven van miense uit naburige dorpen in de Klep komen te staan, of nog erger! Ik laat het bij wat ik gezegd heb en wens ieder die ik dat nog niet dee een gelukkig en gezond 2017!
