Het gesprek van de dag naast Corona en vaccinatie; de avondklok en de daarmee gepaard gaande rellen. De kranten stonden er vol mee. Praatprogramma’s gingen alleen daar over. Die verschrikkelijke isolatie. Jongeren, maar ook ouderen die strijden tegen de door de overheid opgelegde vrijheidsbeperkingen.
Wat kun je na 21:00 uur allemaal nog thuis doen wanneer je niet de straat op mag, je vrienden en familie niet mag zien, twéé weken thuis opgesloten zit en dat dat misschien ook nog eens verlengd wordt ?
In deze situatie zat ik ook toen ik een documentaire aangekondigd zag. Normaal is er geen k.t op tv maar nu was er dan iets wat mijn aandacht trok: Sobibor, de vergeten tapes. In deze documentaire werden interviews getoond van mensen die in WOII in Sobibor gevangen zaten. De documentairemaker legde hierin getuigenissen van concentratiekampgevangenen vast die aan de opstand in dit kamp hadden meegedaan en georganiseerd. Klinkt misschien zwaar maar ga gewoon door met lezen, haak nu niet af. Je hebt er nu immers tijd genoeg voor in deze lockdown.
Mensen die in bittere kou, weggerukt van huis en haard, op transport worden gezet naar ergens ver weg. Bij aankomst werd er gelijk een selectie gemaakt. Vrouwen en kinderen rechts mannen links. Rechts betekende meteen de gaskamers, links uitstel van executie. Een deel van die gevangenen werd voor werkzaamheden in en rond het kamp ingezet. Deze mensen, die wisten wat hen te wachten stond, zochten en vonden een leider die een opstand kon en wilde organiseren; Aleksander Pechersky, een luitenant uit het Russische leger. Met een wanhoopsdaad wist hij samen met ca. 400 joden te ontsnappen uit dit vernietigingskamp. Hetgeen ook meteen de opheffing en totale vernietiging van dit kamp betekende want de Duitsers wilden alle sporen wissen die wezen op het bestaan hiervan. Want die ontsnapte gevangenen zouden de buitenwereld van het bestaan daarvan kunnen inlichten.
De rest is geschiedenis. Aleksander Pechersky, had geluk dat hij bij thuiskomst niet de kogel kreeg, want een Russische soldaat laat zich niet gevangennemen! Hij kreeg huisarrest en mocht, zelfs decennia na zijn heldenrol, niet naar het buitenland afreizen. Decennia later zou Trump hetzelfde zeggen over John McCain, senator en Vietnamveteraan, ’Een goede soldaat laat zich niet gevangen nemen’. En bij de viering van D-Day in Normandië: Een goede soldaat laat zich niet doodschieten’. Maar dit even terzijde.
Toen ik die documentaire zag zette ik dit af tegen die rellende meuten die zich in hun vrijheden beperkt voelen. Vrijheidsbeperkingen met als doel Corona eronder te krijgen. Uitgevoerd door agenten die overuren draaien en bij nacht en ontij paraat moeten staan om zware vuurwerkbommen en klinkers om hun oren te krijgen. Agenten die na gruwelijke provocaties, relschoppers die, na herhaaldelijk sommeren te vertrekken, blijven dooretteren en stenen gooien. Agenten die dan gefilmd worden omdat ze zo’n etter een flink pak slaag geven, hetgeen dan ook weer uitgelegd en besproken moet worden bij vrouwtje Jinek. Daar zakt mij nou de boks van af !
Ik vind het onbegrijpelijk. Blagen, net droog achter hun oren, normaliter niet vanachter hun games weg te slaan, die zich nu, door de avondklok, beperkt voelen in hun vrijheid. Die hele gameweekenden organiseren en bijkans vierkante ogen hebben. En die dit nu met droge ogen (die dan weer wel) op tv zitten te vertellen! En dan al die psychologen en noem ze allemaal maar op, die daar helemaal in mee kunnen gaan en begrijpen. Verrek, zakt ie alweer af.
Is het nou zo moeilijk om twee weken en misschien vier, na 21:00 uur binnen te blijven. En als je dat echt niet kunt, het risico dan maar te nemen op die € 95 boete ? Maar om nou te gaan rellen omdat je in je vrijheden beperkt wordt. Te gaan plunderen omdat je niet begrepen of gehoord wordt ? Gaat ie alweer.
Maar gelukkig, wij wonen niet in de stad. Ik heb ook nog niet gehoord van jongeren die naar Eindhoven of een andere stad zijn geweest om ‘geestverwanten’ te helpen met het onrecht teniet te doen dat hen wordt aangedaan.
Of het moet mijn zoon zijn die op een maandagochtend zijn leidinggevende mailde. Hij schreef daarin dat het in Eindhoven een beetje uit de hand was gelopen en dat ie door enig ongemak met de politie pas wat later met zijn werk kon beginnen. Met de vraag, waar hij die uren op moest boeken ?
Toen het antwoord van zijn leidinggevende wat lang op zich liet wachten, mailde hij toch maar even dat het hier om een grapje ging. Ik denk dat ie bang was dat ie anders wel heel veel vrijheid zou kunnen krijgen.
Repper
