Terwijl ik dit schrijf is het nog donker. Boris heeft net een klinkende overwinning behaald op Corbyn die op zijn beurt opstapt als oppositieleider. Had ie dat maar een paar maanden eerder gedaan, hadden we nu de nederlaag van Boris kunnen vieren. En daarmee het begin van het uiteenvallen van, en wellicht de totale ondergang van het ooit zo grote en machtige United Kingdom.
Engeland zoals wij het noemen, bestaat eigenlijk uit vier landen die net als in de VS, in een soort samenwerkingsverband werken. Wales, Noord-Ierland, Schotland en Engeland. Door moorden en huwelijken zijn de koningen uiteindelijk tot deze ‘natie’ gekomen. Maar onderhuids is nog steeds het sterke nationalisme voelbaar. Denk aan die Schotten met hun malle rokjes. Van een afstandje zijn het alleen maar zuinige, whiskey (vergis je niet, die e moet er bij, om de kwaliteit te benadrukken) drinkende mensen. Maar maak ze niet boos. Die Schotten hebben echt wel in het snotje dat zij de drijvende kracht zijn van de zinkende ‘Britannia’, die vele jaren geleden ‘the waves rulede’. Zij hebben er echt geen zin om die andere drie die aan lager wal liggen, op sleeptouw te nemen.
Ik verwacht dan ook het uiteenvallen van het Verenigd Koninkrijk.
En dan vraag ik me af, hoe heeft het zo ver kunnen komen? Het Verenigd Koninkrijk was, enkele honderden jaren geleden, enkele honderden jaren het machtigste en rijkste land van de wereld. Het was de baas van bijvoorbeeld het huidige Amerika, Canada, India, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en handen vol aan kleine Afrikaanse landjes. En natuurlijk niet te vergeten Australië. Door dit continent te exploiteren als gevangenenkamp ontstond er een win-win. Het Verenigd Koninkrijk kwam van zijn misdadigers af en gelijk de ontginning en kerstening van dat land.
En wat hebben wij Nederlanders gevochten met dat boeventuig aan de andere kant van het kanaal. Het was hen nooit genoeg. Hadden wij net een mooi optrekje in Zuid-Afrika en Indië, kwamen zij de boel weer eens verstieren en pakten zij het af. Net rupsje Nooitgenoeg. En daar in Nieuw Amsterdam. Daar hadden we het ook leuk voor elkaar, maar ook daar bleek het Verenigd Koninkrijk een ‘pain in the ass’ en moest Peter Stuyvesant zich overgeven aan die ‘Redcoats’.
In die tijd stond het Verenigd Koninkrijk ook op literair en wetenschappelijk gebied op een hoogtepunt met schrijvers als Shakespeare en uitvinders als James Watt.
Maar in de loop der tijd moest Engeland op teveel fronten vechten. Probeer zo’n wereldwijd allegaartje van landen maar eens in het gareel te houden. De grote teloorgang is begonnen in Boston toen het Verenigd Koninkrijk na een tea party van de koude kermis thuis kwam. De Verenigde Staten waren een feit en het Verenigd Koninkrijk had voor het eerst een grote nederlaag geleden. Hierna ging het snel bergaf. Canada, Zuid-Afrika en zelfs die boefjes in Australië wilden autonomie. En wat te denken van Gandhi, dat kleine iele mannetje dat er bijna in zijn eentje voor zorgde dat India, Pakistan en Bangladesh zelfstandig werden.
Elisabeth is nu nog het hoofd van de Gemenebest. Zij kan als voorzitster terugkijken op de vergane glorie van het eens zo machtige Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk, de bakermat van sporten als voetbal en tennis. Van muziekvormen als rock en blues. Denk daarbij aan de Beatles en Stones. En wat te denken van komisch entertainment? Komische personages als de leden van Monty Python en Benny Hill.
En nu, nu wordt dit ooit zo machtige en grote Verenigd Koninkrijk naar de slachtbank geleid en zal het opgesneden worden in meerdere stukken. Verdeel en heers. De Verenigde Staten hebben hun moeder verraden en zullen haar aan de bedelstaf brengen enkel om een betere deal te kunnen sluiten met een niet verenigd Europa. Het Verenigd Koninkrijk houdt van tradities. Het voortbestaan van het Verenigd Koninkrijk eindigt als in een tragedie van Shakespeare.
Repper
