Afgelopen maandag 1 december is aflevering 22 van De Maos en Waolse Praotcast online gegaan.

De moeder van Koos van den Boogaard overleed twee jaar na de geboorte van de jonge Koos. Door deze omstandigheden werd Koos achtereenvolgens door twee tantes opgevangen en verzorgd. Op het moment dat hij ‘n houwkeind zou worden, nam zijn vader hem op zesjarige leeftijd opnieuw in huis.

Koos heeft 35 jaar lang les gegeven in Nederlands en Communicatie op het voortgezet onderwijs. 'Ik zaag daor wel ‘ns vaen die etterkes zitte, en daen doch ik: die ware nog nie half zô èrrig aes ik waar’. Weggestuurd bij de tandarts, bij de ULO, de HBS, de militaire dienst én de nonnen in Veghel: het typeert deze rebelse, maar ook sociaal betrokken Alphenaar. Hij leerde het wereldse leven kennen nadat hij als Maos en Waols menneke in Den Bosch naar school ging. De rozenkrans werd definitief afgezworen en ingeruild voor de levenslessen van zijn studiegenoten.

‘Aes ’t boertke’, uit ’n destijds achtergebleven gebied voelt Koos zich niet alleen verbonden, maar is hij ook trots op zijn streek. Samen met gelijkgestemden richtte hij vanuit de solidariteitsgedachte in Appeltern en Wamel de PvdA op. In Druten hielp Koos mee met het organiseren van concerten in de tramremise en de sporthal. ‘Dizze Alphense miens’ heeft altijd geprobeerd om 'mi staonde kar te werke’. Dat heeft hem ook als tegenwoordige ‘hobbyboer’ ver gebracht. Met eenzelfde passie als voor zijn vroegere brommerliefde ‘d’n Tomos’ , fokt Koos met veel succes Zwartbles schapen en springpaarden. Misschien zien we één van zijn paarden wel terug op de Olympische Spelen van 2032.

Henk van Elk vertelt in deze laatste aflevering van het jaar wetenswaardigheden over ‘Klokkijken’.

Rinie van Haren staat met zijn gedicht ‘Oud en Nij’ stil bij de jaarwisseling.

Beluister deze en eerdere afleveringen via Spotify, SoundCloud of de website: maos-en-waolse-praotcast.jimdosite.com