Het nieuwe jaar wordt net als een uiterst kwetsbaar vogeltje dat pas uit het ei is gekropen, gekenmerkt door een combinatie van hoop en vrees. Te vrezen valt dat de ouders te weinig voedsel brengen omdat de insecten aan het uitsterven zijn, dan wel dat de broertjes en zusjes luid piepend voordringen of de jongste telg zelfs helemaal uit het nest werken. Het is een wrede natuurwet dat de meeste selecties plaatsvinden tijdens de vroegste levensfase.

Het pasgeboren nieuwe jaar begon ook weer steevast in de roes van veel drank en spijs met mooie wensen, waarna de hoop vrijwel gelijk de bodem weer werd ingeslagen door nieuws over wangedrag van het toenemende aantal klootzakken van Bergen op Zoom tot Sint Annaparochie.
De teleurstelling na een hoopvol begin lijkt net zo onontkoombaar als de wet van Meden en Perzen. Deze wet wordt al in het Oude Testament vermeld, maar geldt in overdrachtelijke zin nog steeds voor diezelfde groep volken die meededen aan de Arabische lente. Die begon in 2010 in Tunesië en sloeg kansloos over naar Egypte, Libië en Jemen om ten slotte volledig dood te lopen in Syrië.

Toch is de toestand na het verdrijven van Assad opnieuw hoopvol maar tegelijk ook nog uiterst fragiel. Te vrezen valt voor honger, onderlinge ruzie tussen stammen met verschillende geloofsinterpretaties en conflicten met broedervolken. Voor de 24 miljoen inwoners met een gemiddeld inkomen van 1 tot 3 € per dag, 7 miljoen ontheemden in het eigen land en nog eens circa 7 miljoen die buiten het land verblijven, gloort een nieuwe kans om hun bestaan en land weer op te bouwen. Daarvan leven er echter zo’n 5 miljoen onder barre omstandigheden in de vluchtelingenkampen van de direct omringende landen Turkije, Libanon en Jordanië. Die hebben geen cent te makken om uit de ruïnes een nieuw huis en bestaan op te bouwen. Ook verkeren er ongeveer 1,5 miljoen in Europese landen, waarvan 10 % in Nederland en 120 in Druten. Daar hebben velen zich genesteld met een woning, baan en vaak ook schoolgaande kinderen die hun moerstaal niet meer spreken.

De regerende populisten en liberalen in Europa zouden ze het liefst nu allemaal gelijk willen terugsturen en in ieder geval geen nieuwe meer toelaten, maar het is nog te vroeg. Het kan in Syrië weer de verkeerde kant opgaan zoals we ook in Afghanistan hebben gezien.

Het zou de regeringen van Europa echter sieren als ze zouden besluiten om de economische blokkades op te heffen en alle vrijwillige terugkeerders een flinke zak geld mee te geven voor wederopbouw. Maar ik vrees dat zo’n vertrekpremie met extra startgeld er niet in zit en dat de dames Weidl, Faber, Meloni en Le Pen bij nader inzien toch liever blijven profiteren van de onmisbare bijdrage die de Syrische vluchtelingen intussen geven aan de Europese economieën, die immers allemaal kreunen onder een tekort aan arbeiders.

Ik wens iedereen veel wijsheid toe met het invulling geven aan dit prille en fragiele nieuwe jaar.

Doctor Anders