Het is me wat. Heb je bij de redactie van de Klep aangegeven dat je wel om de twee weken een column wilt verzorgen, kun je niet op een onderwerp komen waar je over zou kunnen schrijven. Mijn netwerk reikt niet zover dat ik op de hoogte ben van de ‘smeuïge en rooie oortjes’ gebeurtenissen die mensen met het carnaval hebben beleefd. Kan hooguit over mezelf schrijven, maar of ik jullie daar nou blij mee maak? Dat valt nog te bezien.
Om inspiratie op te doen ‘wandel‘ ik door de foto’s die tijdens het carnaval mij zijn toegeappt. Ik zie een duivel en enkele nonnen. Enkele bejaarde vrouwelijke beveiligingsambtenaren, iemand aan het eind van het feestje, slapend tegen een dranghek, zijn bierglas vast omklemd. Daarnaast nog een wild scala aan vermommingen waarbij het mij opvalt dat de vrouwelijke helft zich vooral uitdost in een ‘gewaagde’ outfit. Met een net wat dieper uitgesneden decolleté en een net wat korter en strakker rokje dan dat zij normaal zouden dragen op de andere 360 dagen van het jaar.
Alle remmen gaan wat losser en er wordt volop geflirt met de ‘adonissen’ van drie dagen. Ja want zelfs de adonissen kunnen het niet meer allemaal vijf dagen volhouden. Om na deze drie tot vijf dagen weer terug te vallen in de beslommeringen van alle dag. Als je dan geluk hebt, werk je ‘beneden de rivieren’ en hoef je je collega’s niet telkens uit te leggen wat er nou zo leuk was deze dagen. Want, dat is aan een nuchtere Overwaalse bijna niet uit te leggen. Erger nog, je wordt voor gek versleten terwijl zij kuis voor zich uit kijken, hun neus ophalen en laatdunkend doen over al dat, vanuit hun oogpunt, Overwaalse gedoe. Of zij zich niet graag een paar dagen in het middelpunt van de belangstelling zouden willen bevinden? Dat zij niet graag hebben dat er met hen geflirt wordt, een net te bloot truitje of rokje aan zouden willen trekken om daarmee ook eens één keertje de aandacht te kunnen trekken van die namaak adonissen van drie dagen. En dat die ‘selfmade adonissen’, ook niet eens de aandacht willen krijgen van die net te blote truitjes en rokjes?
Een voorbeeldje dat mijn vermoeden staaft vond dit carnaval plaats. Een Overwaalse heeft enkele jaren geleden het licht gezien. Het ‘zware, zwarte’ juk van zich afgeworpen en een relatie gekregen met een Streuperinneke. Hij zag nu hoe je ook kon leven zonder dat je continu in de gaten wordt gehouden en iedereen hel en verdoemenis predikt wanneer je je een keer te buiten gaat aan iets te veel gerstenat. Dit beviel hem zo goed dat hij na een proefperiode van slechts een maand het aards paradijs aan de goede kant van de Waal verkoos boven het keurslijf aan gene zijde.
Dit jaar maar eens een vriend van hem uitgenodigd om hier in het Streupersrijk eens carnaval mee te komen vieren.
Lang verhaal kort. Na één dag wilde hij noch de Waal, laat staan de Rijn, nog over steken. Zelfs een begrafenis van een familielid, aan gene zijde, kon hem niet bewegen deze stap te zetten. Met andere woorden, als een van de minderheid, vierde deze Overrijnse, jonge selfmade adonis, 5 dagen carnaval!
Denk dat ie daar nog lang aan terug denkt, en herinnerd wordt wanneer ie woensdag (na het askruisje?) terug is gekeerd naar het Godsvruchtige Overrijnse land.
