De wereld om Horssen is gelukkig maar gedeeltelijk veranderd in een koude kaalheid. Deels is dit te betreuren, ware het niet dat de bomen kaprijp waren. Tijdens stormen van afgelopen jaren zijn er een aantal omgewaaid en op onze fruitpercelen terechtgekomen. Dit had ernstige gevolgen kunnen hebben, maar die zijn gelukkig uitgebleven.
De gemeente plant nieuwe bomen langs de wegen, zodat kaalheid maar van tijdelijke aard is. Wij zullen ze misschien niet meer groot zien worden, maar ik herinner me de wijze woorden van ons mam:
“Ge kunt nie alles meemaken.”
Wat echter nog wel een punt van aandacht is en wat ik niet op de gemeentelijke begroting van 2018 zag staan is het aanpakken van de weg waarlangs de bomen stonden. Fietsen is hier sowieso levensgevaarlijk en
wandelen verandert in ‘ hink-stap-sprong’ om de vele gaten en kuilen te ontwijken. (mocht dit plan opgepakt worden, dan kostenbesparend gelijktijdig kabel of glasvezel leggen voor snel internet; de meeste bedrijven zijn in Horssen immers in het buitengebied gevestigd).
Ik ben gemakshalve de andere richting op gelopen om aan jouw verzoek gehoor te geven:
HORSSEN
Dwalend langs Horssen
zie je koeien in groene weiden,
de torens aan de einder
statig verrijzend met z’n beiden.
Watervogels in en rond ‘t Goor,
het groen van Aboretum “Het Gogh”,
verderop een boerenwandelpad,
waar vind je zoiets nog?
Wijn- en boomgaarden; boerderijen,
genietend van serene rust,
het is als in de Hof van Eden,
een HEERLIJKHEID, een lieve lust.
