Onze Jan,
't Kwam eigenlijk veel harder binnen dan we allemaal gedacht hadden. Onze Jan ineens weg tussen de andere Pollen.
Onze Jan, ruim 30 jaar kok bij de paters van Alverna, 't vak geleerd van Marie en een klein beetje op school. D'n enigste van de jongens die ik niet achter de boks hoefde te zitten op school, volgens Marie. Al toen ie vijf jaar was zei die al: ik wil wel moeder worden later, dan kan ik koken.
Jan hielp in het huishouden, daar waar de anderen louter binnen kwamen om te slapen of te eten.
Koken of brood rondbrengen voor Wim Coppes, Jan was niet vies van werken. Maar wel vies van vies werk. Als ie mee moest mesten thuis rook ie vaker aan z'n hand as de pastoor aan de miswijn.
Jan, niet alleen creatief in 't koken, maar ook bij de drumband en de fanfare, danste de vleta als de beste en speelde menig karakter en typetje bij 't Horssens toneel. En natuurlijk - zoals het een Pol betaamt - jaren lid van de RvE en prins. Ook bij de Streuperszittingen liet Jan z'n kwaliteiten zien.
Jan was in tegenstelling tot de gemiddelde Pol een tikje ijdel. Hij had nogal wat meer spiegeltijd. Toen hij dan ook ziek werd en ten gevolge daarvan z'n tanden en gedeeltelijk zijn spraak verloor, vond hij dat lastig. Hoewel wij allemaal zagen dat hij het lichamelijk en psychisch moeilijk had, hoorden we'm echter nooit klagen.
Voor de buitenwereld leek hij misschien soms wat vereenzaamd, maar hij bezocht ons als familie volop en dan was ie gezellig aanwezig. Na een mooi feestje van Kees en Henny had ie de Streupersvlag al klaar staan om buiten te hangen, maar daar ist nie meer van gekomen.
D'r mist unne Pol in de rij thuis, 't kum harder aan dan we dachten.
Rust zacht, Jan.
Wij willen iedereen bedanken voor alle bloemen, kaarten, telefoontjes en appjes na het overlijden van onze Jan.
Broers en zussen Van de Pol.
