De wereld staat in brand en terwijl veel Nederlanders in angst verkeren voor de komst van een radicaal rechts nieuw kabinet, zit de grote zaal in De Horst te Horssen vol met huilende mensen. Maar ’t zijn geen tranen van angst of verdriet, maar van het lachen om de dolle fratsen die toneelgroep Horssen na drie jaar gedwongen pauze op de planken zet.
Aanvankelijk dacht ik bij de openingsscène, “wat stom dat het hele plot al verklapt wordt.” Het plot dat het geheim van taxichauffeur Johan Smit was ontdekt waardoor hij door de mand zou vallen. Zijn twee afzonderlijke huwelijken met elk een puberend kind brachten hem in een onmogelijke spagaat. Ik kan verder niet te veel verklappen over hoe hij zich er gedurende de rest van het stuk met hulp van een inwonend vriendin Patty Boersma probeert uit te redden.
Erna Steeg en Eric van Beuningen spelen hier met een tempo en temperament zoals ik ze nog nooit heb gezien. Hun hele lijf doet mee om de paniek, verwarring, hopeloosheid tot en met woede en bijna volledige instorting tot uitdrukking te brengen. Ondertussen bedenken ze de gekste smoezen, leugens, afleidingsmanoeuvres en camouflages waarmee ze zichzelf en elkaar meer verstrikken dan helpen en de zaal ligt plat van de hilarische en absurde verzinsels.
Het wordt gaandeweg steeds gekker waarbij een paar telefoons en een vijftal deuren in het fraai gemaakte decor creatief worden ingezet. Vermeldenswaard is ook de rol van de twee debutanten Teun van Beuningen en Jet Reijnen die schitteren als opstandige pubers Gert en Ellen die naar elkaar op zoek zijn.
De beide echtgenoten van Johan Smit, Hannie en Barbara konden niet sterker van elkaar verschillen maar waren beide wel opvallend onderdanig. Zo braaf zul je ze tegenwoordig niet meer zo vaak aantreffen. Vooral Marja van den Dobbelsteen zette als Barbara een tuttig onnozel typetje neer dat op de lachspieren werkte. Esther van de Pol daarentegen onderging als Hannie een geleidelijke metamorfose van een onderkoelde onverschilligheid met een lichte spot om de mond via verbazing naar woede tot en met een levensgevaarlijk en wraaklustig type.
Henk van Brakel als oude verwarde Pa Boersma speelde op geweldige wijze een komisch zielig seniel type met een bescheiden rol, die uiteindelijk toch wat minder bescheiden bleek te zijn.
Geweldig spel en geweldig gespeeld onder regie van Rob Beumer. Rob heeft al sinds 1984 een rijke toneelervaring opgebouwd. Eerst als speler en sinds 15 jaar als regisseur en schrijver met vele gezelschappen onder andere Trammelant, maar vertelde mij dat hij zo’n fijne, leuke en talentvolle club als toneelgroep Horssen nog niet eerder had meegemaakt.
Han Blok
