Het lijkt een lekker taartje dat met bessensap is overgoten. Maar het zou ook een open gezaagde schedel van een mens kunnen zijn, waarvan de twee lobben met hun kronkels onder een doorbloed hersenvlies liggen. Of toch die mysterieuze “Kwijnnoot” uit “De Wraak van Ravenhorst”, waarvan de eerste oplage intussen volledig is uitverkocht.
Oplettende lezers van deze bestseller zullen hem daarvan herkennen, maar ook andere Horssense mensen zouden het kunnen weten want de Lindeboomstraat ligt ermee bezaaid. Navraag bij Piet Vos bracht aan het licht dat de boom Juglans “Rote Donaunuss” de oermoeder is, die als zaailing ruim 50 jaar geleden samen met Kristin, de vrouw van Wim Bekkers, uit Oostenrijk is meegekomen.
Volgens de bijna vergeten signatuurleer was het een hint van God, om te weten op welk orgaan de stoffen in een plant werkzaam zijn. Zo zou het leverbloempje en het longkruid goed zijn voor de organen waar de bladeren op lijken. Tot op heden gelooft men in China dat gemalen neushoorn een gunstig effect heeft op het oprichten van het mannelijk geslachtsorgaan. De Engelse botanist William Coles wees er in een geschrift uit 1656 op dat door het eten van deze rode walnoot traumatische ervaringen worden gewist. Anders dan de gewone walnoot die aanvankelijk bitter smaakt en pas na enkele maanden bewaren lekker wordt, laat deze kwijnnoot zich net als de bittere herinneringen die hij verdrijft, niet goed langer bewaren .
De signatuurleer is nooit bewezen, maar de “Kwijnnoot” bestaat dus echt.
