In Memoriam Marinus van Dam
- Rien van Veldhuizen, protestantse kerk Horssen -
Op donderdag 2 april is Marinus van Dam in het ziekenhuis overleden aan de gevolgen van een COVID-19 besmetting.
Zijn heengaan is een verlies voor het dorp Horssen. Voor zijn verdiensten voor het dorp Horssen – dorpshuis, paardensport - had hij een koninklijke onderscheiding ontvangen. Minstens zo groot waren zijn verdiensten voor de protestantse kerk in het dorp. De kerkvoogdij in het bijzonder had zijn warme belangstelling, en alle commissies op dat gebied kende hij, vaak van binnen uit. Hij is vele jaren kerkvoogd, kerkrentmeester geweest en heeft een grote rol gespeeld in de restauratie van het kerkje, de restauratie van de herenbanken, het nieuwe gebouwtje achter de kerk, etc.
Als kerkvoogd heeft hij vrijwel altijd binnen de Streekgemeente Maas en Waal geopereerd. Zijn uitgangspunt was duidelijk: een zelfstandige protestantse kerk in Horssen overeind houden.
Niet alleen geld en stenen hadden zijn belangstelling als kerkvoogd; hij was meer dan een beheerder. Als gelovig kerklid had de orthodoxe kant van het protestantisme zijn grote sympathie. Het mooie was dat hij anders denkenden binnen de Protestantse Kerk en gelovigen binnen de Rooms-Katholieke Kerk als medechristen kon waarderen. De RK-diensten in het protestantse kerkje hadden zijn volle instemming.
Vele bekenden hebben hem een laatste groet gebracht langs de route van Bikkeldam naar kerkgebouw. De begrafenisdienst, geleid door zijn overbuurman prof. dr D.van der Plas en te volgen op Youtube, moest aangepast worden aan de COVID-19 maatregelen, maar de dienst in het kerkje met enkel nabije familie maakte minstens zoveel indruk als een dienst in een stampvolle kerk.
In zijn werkzaamheden voor de kerk is hij altijd gesteund door zijn vrouw Carien. Haar overlijden was een klap voor hem. Beiden zullen we ons dankbaar herinneren om hun inzet voor het dorp en voor de protestantse kerk in Horssen.
De kinderen en verdere familie wensen we sterkte toe na dit onverwachte verlies.
Marinus van Dam; De overkant is niet meer
- Jan Vissers -
Bovenstaande woorden spreekt Prof. Dr. D. van der Plas, voorganger in de afscheidsdienst van Marinus van Dam.
Donderdag 2 april 2020 is Marinus van Dam, na een verblijf van een week in het ziekenhuis, op 75-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van het Corona-virus.
Intens triest en verdrietig voor zijn gezin, zijn schoonzus Willemien, zijn familie, zijn vrienden, buurtgenoten en vele bekenden om afscheid te moeten nemen, op een wijze die niemand wil.
Voorganger Dick van der Plas memoreert in de afscheidsdienst nog aan het afscheid in 2014 van Carien van Dam-Romeijn, de echtgenote van Marinus. De protestantse kerk is veel te klein, maar de vele mensen kunnen ook in de Bonifatiuskerk de afscheidsdienst van Carien toch bijwonen.
Dit zou nu voor Marinus niet anders zijn geweest. Fijn dat er de mogelijkheid is om langs de route, vanaf zijn woonhuis tot aan de protestantse kerk, een laatste groet te brengen. Heel veel mensen maken hiervan gebruik.
Voorafgegaan door Rijvereniging Roviënna, en Marinus op de “platte wagen” is Marinus voor de laatste keer onder ons, te midden van “zijn” paarden.
Marinus is een echt “paardenmens”.
Zo heeft Marinus destijds ook zijn toekomstige vrouw Carien leren kennen. Als hengstenhouder komt Marinus bij de familie Romeijn aan de Roedensestraat in Horssen. In 1968 trouwen Marinus en Carien en gaan wonen aan de Bikkeldam. Ruim 50 jaren heeft Marinus aan de Bikkeldam gewoond. Heel zwaar is het voor hem, toen Carien in 2014 overleed. Marinus pakt na verloop van tijd de draad weer op met steun van zijn schoonzus Willemien. Willemien, de zus van Carien, zorgt ervoor dat alles zoveel mogelijk weer door gaat in het dagelijkse leven van Marinus. Dat doet hem goed.
Ook de verenigingsactiviteiten hebben bijgedragen dat Marinus van huis kan gaan. Want een verenigingsmens is en blijft Marinus. Zowel bij verenigingen en organisaties in Horssen, in de regio en zelfs landelijk wordt nooit tevergeefs een beroep op hem gedaan.
Voor zijn vele verdiensten is Marinus dan ook in 2007 onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Volgens zijn dochter Colette hoeft van Marinus een opsomming van zijn vele functies niet. Maar toch is het passend deze te noemen:
- Kerkrentmeester van de Kerkenraad Protestantse Kerk Horssen. Moderamen van de streek, Van de classicale Vergadering Zuid & Oost en Vereniging voor Kerkrentmeesterlijk Beheer in de PKN, afdeling Gelderland.
- Voorzitter van Dorpshuis Horssen.
- Lid van 4 mei comité.
- Voorzitter Rijvereniging Roviënna, KNHS-official, Lid van Rijtechnische commissie van het Welsh-stamboek, Jurylid bij de Aangespannen Sport.
Marinus heeft een brede belangstelling en interesse in het kerkelijk en maatschappelijk leven. Hij heeft zich tot het laatst ingezet.
Nu Marinus zo onverwacht en plotseling is weggevallen, blijven voor hen die achterblijven de herinneringen.
- Herinneringen aan zijn leven, maar ook zoals Dick van der Plas het noemt: “De overkant is niet meer”. De innige band van de familie Van Dam en de familie Van der Plas.
- Herinneringen van buurtgenoten, dat de overkant van de Bikkeldam er niet meer zal zijn, zoals voorheen. Generatie op generatie hebben zij met elkaar lief en leed gedeeld.
- Herinneringen van verenigingen. Dorpshuis, Roviënna, Stichting 4 mei comité, en alle anderen. Praktisch denken en handelen, handen uit de mouwen, zoals verbouw van het dorpshuis, als tijdwaarnemer namens Roviënna op pad, elkaar helpen, kenmerk van Marinus.
- Herinneringen van kerkelijke instanties. Zijn brede kennis, ervaring en behulpzaamheid. Denk hierbij aan de restauratie van de kerk, haar inrichting en herbouw van Rehoboth.
Mogen zijn kinderen, hun partners, kleinkinderen en Willemien de kracht vinden dit verlies te dragen.
Ter herinnering aan Marinus van Dam (1944 - 2020)
- Leden van het 4 mei comité -
Toen in november 2014 zijn vrouw Carien overleed, nam Marinus haar plaats over in het 4 mei comité. Als vertegenwoordiger van het protestantse deel van het dorp kon Marinus zijn contacten gebruiken en zijn invloed uitoefenen in de uitvoering van de activiteiten rond de 4 mei herdenking. Het gebruik maken van de protestantse kerk voor de herdenkingsdienst was nooit een probleem.
Op 20 februari jl. hadden we nog grootse plannen voor een uitgebreide viering van de herdenking van 4 mei en festiviteiten op bevrijdingsdag. Zou de protestantse kerk de verwachte en gehoopte grotere belangstelling wel aan kunnen? Marinus dacht altijd in oplossingen; ook hiervoor. We hadden toen niet het vermoeden dat daarna het plotseling opkomende coronavirus alles zou dwarsbomen. Het had zelfs fatale gevolgen voor Marinus.
De 4 mei herdenking was voor en mede door Marinus een plechtigheid waarin eer gebracht moest worden aan hen die slachtoffer waren geworden van het oorlogsgeweld. Mocht onze voorzitter niet kunnen, dan was Marinus gaarne bereid een welkomstwoord uit te spreken voor onze gasten en aanwezigen.
Dat Marinus zich op meerdere fronten verdienstelijk heeft gemaakt blijkt uit de toekenning van zijn lidmaatschap in de Orde van Oranje Nassau.
Wij, leden van het 4 mei comité, denken met waardering terug aan Marinus.
