De oecumenische winterwandeling in Horssen heeft de week van gebed voor de eenheid van de Christenen afgesloten.
De wandeling startte na de ontvangst met koffie of thee in Rehoboth achter de protestantse kerk. Wat een symbolisch prachtig begin. Rehoboth is de naam van de waterput die aartsvader Izaak had gegraven nadat er ruzie was geweest met andere gebruikers van de eerste put. Izaak had er in totaal drie gegraven en zo is er ruimte gemaakt zodat wij allemaal vruchtbaar kunnen worden in het dorre land. Is dat niet een symbool voor de toestand waarin onze kerken zich bevinden?
Maar symbolischer vond ik de aanwezigheid van zoveel deelnemers. Zoveel mensen die, gesteund door de warmte van de op deze dag aanwezige zon, samen op weg gaan in het gastvrije Horssen onder leiding van Jan Herckenrath. De Horssenaren zijn buitengewoon vriendelijk, het thema van de week van gebed paste geweldig op deze ontvangst. Buitengewoon.
Jan Herckenrath nam ons mee naar de protestante begraafplaats waar we stil stonden bij het graf van een zeer geliefde burgemeester van Horssen: Coenraad Hiebendaal. Deze was zeer begaan met het leven van de Horssenaren, de armoede waarin veel mensen moesten leven en hij ging persoonlijk langs de boerderijen tijdens de watersnood van 1926 om brood en drinken te brengen. Buitengewoon.
Horssenaar Dibbits heeft een gedicht over Hiebendaal geschreven.
De wandeling bracht ons toen naar de Zelksestraat waar Herckenrath vertelde over de buitengewone gastvrijheid die Horssen bood aan de vele onderduikers in Horssen. Door de grote inzet van burgemeester Luske lukte het om vele vervolgden te redden uit handen van de vijand. Hoe bijzonder daarover te horen vertellen, juist in het jaar dat ons land 75 jaar vrijheid kent.
Horssen eert Luske, die tijdens de Tweede Wereldoorlog burgemeester was van de toenmalige gemeente Horssen, met een monument aan de kruising van de Rijdt en Molenweg. Symbool van gastvrijheid, de deur staat open. Buitengewoon vriendelijk.
Herckenrath had een grote verrassing voor de deelnemers, namelijk de wandeling naar de overblijfselen van de eendenkooi op het landgoed van Horssen. De oudste vermelding van deze kooi dateert uit 1755. Nog steeds aanwezig zijn de kooiplas, het kooikerhuis en de slootjes waar de vangpijpen naartoe leiden. Een oase van rust maar nog belangrijker een plaats van stilte voor de vogels en de dieren. Het beheer van dit stiltegebied is erop gericht om buitengewoon gastvrij te zijn voor de dieren die in de verdrukking dreigen te komen door het steeds voortdenderende verkeer.
Horssen is buitengewoon gastvrij voor mens en dier.
Heel veel dank voor deze mooie wandeling en dank aan allen die de gasten hebben verwend met koffie, een broodje en soep in de pastorie van de Antonius Abt Kerk.
Buitengewoon.
Gradie Martini
