Op 9 augustus schrok ik van de kerkklokken en het nieuws dat “Hendje, het fruitbaasje,” was overleden.
Ik herinner me nog de dag dat hij binnenkwam bij ons biljartclubje. “Ik ben Henk Theunissen en hoewel ik vaak anders genoemd wordt, wil ik dat jullie gewoon Henk zeggen want zo heet ik”. Hij kon nadat hij met zijn drie kunstheupen, gammele knieën en moeilijke voeten een paar keer om de tafel had gelopen, heel aardig de bal rond spelen. Soms verbaasd lachend om zijn eigen onverwachte succes, soms lachend om een misser. Henk was eigenlijk altijd vrolijk. We maakten vaak grapjes over zijn denkbeeldige verkeringen en vriendinnen en over elkaar. Een soort galgenhumor van oude mannetjes onder elkaar. Henk was ook wel in voor een serieus gesprek over de politiek of over de geschiedenis. Vanwege het boekje over Rosa van der Geijn uit Oostenrijk en zijn Oostenrijkse moeder raakten we 15 jaar geleden al aan de praat. We traden ooit samen op in een carnavalsact, maar geen van ons kon goed met het Horssens dialect uit de voeten. We waren wel “Horssense minse, maar ginnen echte” en zoiets schept een band.
Het duurde niet zo lang of Henk werd de oudste van het clubje Krek d’r Nève. We legden na enige tijd een extra kussen op z’n stoel en dat werden er twee en later drie, zodat het opstaan wat gemakkelijker ging. Langzaam maar zeker zagen we hem achteruit gaan. Het rode autootje werd een invaliden scooter, maar hij bleef trouw meedoen tot het echt niet meer ging. Het viel hem niet mee om oud te worden met gebreken en gelukkig heeft de laatste fase niet zo erg lang geduurd.
De kerk in Appeltern was stampvol. De kist op de platte kar met twee paarden getrokken en kisten met appels was een ontroerend beeld. Hij had veel gedaan voor de ponyclub en voor het genootschap van de fruittelers, maar boven alles was hij een lieve man en een buitengewoon beminnelijk en vriendelijk mens. De dienst was eenvoudig zonder al te veel religieus gezever, maar des te ontroerender omdat het precies bij hem paste.
Han Blok mede namens Piet Coppes, Bert van de Geijn, Coen van Wijchen en Theo v Sunten van biljartclub Krek d’r Nève
