Alles lijkt weer als vanouds. Iedereen spoedt zich naar het werk. De snelwegen stromen vol met kilometerslange files. Is thuiswerken (g)een blijvende optie? Aan de drukte op de weg is daar niet veel van te merken. We lallen en brallen met elkaar en drinken ons klem. We laten trouw onze QR code zien, maar een derde van de horeca controleert er niet eens op. Je schijnt zelfs zo’n code te kunnen kopen zonder gevaccineerd te zijn. De protestmarsen tegen de tweedeling in de maatschappij trekken elk weekend duizenden demonstranten. De niet-geteste of niet-gevaccineerde personen eisen vrije toegang.
Het aantal positieve testen loopt op, evenals de bezetting met covid patiënten in ziekenhuizen en op de IC. Vier van de vijf personen daar zijn niet gevaccineerd. Er worden weer operaties uitgesteld. 

Hier is iets zorgelijks aan de hand, waar ik me mateloos aan erger. VRIJHEID is een goed recht, maar is geen vrijbrief voor het maken van eigen maatschappelijke spelregels! Mijn vrijheid houdt ook verantwoordelijkheid in voor de vrijheid van mijn medemens. Deze vrijheden kunnen botsen. Om die, soms, tegengestelde belangen in goede banen te leiden, maken we afspraken met elkaar. In die zin bestaat individuele vrijheid niet, het is altijd vrijheid in gebondenheid. Vroeger zeiden we: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Zo eenvoudig is dat.
De mensen die zich hebben laten vaccineren zorgen voor een stuk van de vrijheid, waar ook niet-gevaccineerden gebruik van maken. Geen dank je wel daarvoor, maar louter demonstraties!
Het is onverantwoord gedrag. Zij nemen geen verantwoordelijkheid voor de maatschappelijke keuze die zij maken. 

Als een goede kennis van me een enkeloperatie moet ondergaan en deze ingreep wordt naar achteren geschoven, dan is dat pijnlijk, maar begrijpelijk misschien. Als de behandeling van een nog betere kennis met een agressieve vorm van borstkanker vertraging oploopt, is dat onacceptabel!
Dan kies ik er voor om een vaccinatie-weigeraar met covid niet in het ziekenhuis op te nemen! Het is daarom goed dat deze keuze niet aan mij wordt overgelaten.
Als het zover komt dat 98% van mijn landgenoten ingeënt is, zal ik daar met blijdschap kond van doen. 

House-warm-party’s en baby-showers raken steeds meer ingeburgerd. Klinkt ook veel beter dan open-huis of kraamvisite.

We gaan met de tijd mee. Verengelsen die feestjes! Onlangs maakte ik van een afstandje een nieuwe loot aan de feestboom mee. Familie en vrienden waren uitgenodigd. Ballonnen en slingers waren her en der opgehangen. Er stond een schoongewassen truck voor de deur. Er was volop muziek en er waren hapjes en drankjes. Het was een leuk feest zo te zien en horen. De volgende morgen snapte ik de clou pas, toen ik zag dat een paar parkeerplaatsen in de buurt met een blauwe spuitbus waren bewerkt. Met grote blijdschap geven wij kennis van . . . . . . de komst van een zoon. Typisch voorbeeld van een gender-festival!

Hierin kunnen we nog wel een paar stappen verder gaan. Wat te denken om met familie en vrienden op de poli de eerste echo samen te vieren. Ik denk dat voor ziekenhuizen hier nog een markt te winnen is: koffie met vlaai, snacks en wat drankjes na.

Ik denk even na welke Engelse term hier goed bij past. Misschien heeft iemand een suggestie!
Nog een stap verder is dat de verwekking in kleine kring plaats vindt. Misschien om te beginnen met een videoverbinding naar de huiskamer. Aanmoedigen en proosten.

We zoeken steeds grenzen op en die proberen we dan weer te overschrijden. Een stapje terug komt niet in ons op. Zo lijkt me de sluitingstijd van de horeca om 0.00 uur een prima afspraak om in de toekomst te handhaven.

Maar ja, het zal geen wet van Meden en Perzen (dr. Anders) worden. Daarvoor zitten we nu met de lenigheid van Mark Rutte. Ik heb al voorgesteld om Jesse Klaver te benoemen als minister-president. Voor de hand ligt dat Jesse dan gaat voor klavertje vier: zestien jaar minister-president. Met dit voorstel kreeg ik in ons biljartclubje de handen niet op elkaar. Logisch, we heten niet voor niks: krek dur neve.
Voorlopig blijft het k(l)etsen!

Onzenbroer