Dit jaar bestaat het dorpshuis 50 jaar. In de vorige Klep stond al hoe we in juni dit met U willen vieren. In deze en komende uitgaven zullen we met medewerking van Jan Herckenrath en Gerrit Kistemaker terugkijken op de (voor)geschiedenis van het dorpshuis. Deel 1a. Het parochiehuis in de Oude Kerk (Sint Bonifatius) De opkomst van de verenigingen, die hiervan gebruik maakten. Vermelde feiten dienen ter bevestiging van het belang; zij berusten veelal op toevallig aanwezig materiaal. Zij dienen niet om de vereniging te beschrijven. Het interieur van de (nog niet) Oude Kerk. Na de overgang naar de Nieuwe kerk werd de Oude Kerk in desolate toestand achtergelaten 1. Voordat het parochiehuis vrij kwam: dus vooraf aan 1910, was er sprake van de fanfare en de toneelvereniging Een van de oudste verenigingen, fanfare Excelsior, werd in 1899 opgericht met financiële ondersteuning van beschermvrouwe Jacoba van de Broeke van Oudenrhijn. De repetities en uitvoeringen werden gehouden op de zolder... Lees meer

Deel 5. Bevolkingsgroei en krimp Onze natuurlijke bevolkingsgroei (het saldo van geboorte en sterfte) is gedaald van ruim 150.000 personen per jaar in 1946 tot aan ongeveer 50.000 per jaar omstreeks 2004, en verder naar een licht negatief saldo in 2023. De tijd van grote gezinnen met 8 of meer kinderen is voorbij. Vanaf 1900 daalde het gemiddelde aantal kinderen per vrouw van 5 naar 1,5. Bovendien is de bevolking sterk aan het vergrijzen met 3,6 miljoen 65-plussers inclusief 0,8 miljoen 80-plussers in 2023. De grote groep mensen van de geboortegolf van na de oorlog zal in de komende jaren een sterftegolf veroorzaken en de groei zal overgaan in krimp. Een dergelijke demografische ontwikkeling doet zich al in meer landen voor zoals Japan, Zuid Korea, Italië, Griekenland, Bulgarije, Litouwen en Letland en geeft ook daar economische en maatschappelijke problemen. Deze krimp van de totale bevolking wordt in Nederland voorlopig nog ruimschoots gecompenseerd door het immigratiesaldo, maar... Lees meer

Deel 4. Het tekort aan opvanglocaties De ophoping van het aantal asielzoekers in onder andere ter Apel is niet ontstaan door de zogenaamde tsunami, maar door het beleid van de VVD (met name mevr. Broekers Knol) om andere opvangcentra te sluiten en om de capaciteit van het COA af te bouwen toen er na de hausse van 2015 en 2016 even wat minder vluchtelingen kwamen. De keus om asielzoekers in grootschalige opvanglocaties bij kleine gemeentes op te vangen in plaats van een evenredige verdeling over alle gemeentes is al omstreeks 1980 door het kabinet v Agt/Wiegel gemaakt. Dat was om louter financiële redenen zonder na te denken over de sociale effecten. Deze beslissing tot concentratie veroorzaakt nu veel problemen. Ter Apel is echter niet de enige plaats met asielzoekers. Er zijn nu 87 reguliere opvanglocaties van COA en 165 noodopvanglocaties. Een andere oorzaak is de geringe doorstroming van statushouders, daardoor verblijven er circa 17.000 statushouders in de locaties voor... Lees meer